Kimsin Sen?

Kimsin sen?

İnsan kim olduğunu arayarak mı bulur?

Zaman akıp giderken, kendini ararken bulduğun sen. Kim ? Hangi çevrenin öğrettikleri?

Hayat neydi? Benim için bir hikaye yazabilmekti.

Bu öylesine bir hikaye ki sonunda mutluluk aramadan, durduğun limanda haykırarak dans edebilecek gücü kendinde görebilmek.

Hayat yaşadıklarımıza verdiğimiz tavırlardan ibaretken;

Güç mesela kim olduğumuzu aradığımız yolculukta bize en doğru yol göstericimiz.

Ve Güç;

Kimi için tüm zorluklara göğüs gererim demekken,

Kimi için de yeri geldiğinde güçsüzüm diyebilmekti. O zaman sorarım güçlüyüm dediğimizde hangi tavırdaki Güç?

Ben derim ki güçsüzüm diyebilme gücünü kendimizde bulmak.

Bazen öyle sağlam, yıkılmayan bir canlıya dönüşmeye çalışıyoruz ki unutuyoruz insan olduğumuzu, mesala kaçıyoruz kendimizden, hissettiklerimizden.

Sonra geçiyor yıllar ve ahh giden yıllar.

Sonra 80’lerinde bir bilim insanından en büyük pişmanlığının sevdiklerine daha fazla zaman ayırmadığı oluyor. Ki aynı insan 20’lerinde vaktim yok diyor.

Belki de zorlamamak gerekir, insan olmayı gözümüzde büyütmemek.

Reflekslerimizle yaşasak,  iki satır edebiyatla buluruz benliğimizi.

Tam olarak bu evet..

Jorge Luis BORGES’in dediği gibi

“Eğer, yeniden başlayabilseydim yaşamaya, 

İkincisinde, daha çok hata yapardım. 

Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım. 

Neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar,..”

Kim bilir belki de doğanın yansıması olduğumuzu unutmadan bir ömür geçirmemiz gerekir.

Haykırarak gülmek, hıçkırarak ağlamak yani her anı en olması gerektiği gibi yaşayabilmek.

Yeri geldiğinde soluksuzca koşmak, yeri geldiğinde yıldızların altında geceyi devirmek.

Ve bilsen de yıldızların kaymadığını, bir yıldız kaydığında en derinden bir dilek dilemek..

İşte insan da hayat da bu.

Gece ve Gündüz.

“…Yeniden başlayabilseydim eğer, yalnız mutlu anlarım olurdu. 

Farkında mısınız bilmem. Yaşam budur zaten. 

Anlar, sadece anlar. Siz de anı yaşayın.”