Kendimizi tanımak için – yani bilmek için- önce yeteneklerimizin, sonrasında da sınırlarımızın farkında olmamız gerekiyor. Bu olayı çok daha net kavrayabilmek için birkaç referans alıp, en başa doğru kısa bir yolculuk yapalım…
Mehmet Öz’ün kahvaltı yasaklanmalı dediği bir dönemde bilim bizlere ne demeye çalışıyordu?
Sektörlerin ikinci , üçüncü nesil dalgalara eriştiği bir ortamda beslenme kaçıncı dalgadaydı? Ya da yapmamız gereken özümüze mi dönmekti? Peki her biri birbirinden değerli bilim insanları bu açıklamaları yaparken hangisine inanmalıydık?
Evet bunlara cevap vermek öyle kolay değil. Ki hala yeni doğrular öne sürülürken, kendi doğrularını bile düzenli aralıklarla değiştirirlerken bize düşen sadece kendimizce doğru olanı bulmaktı.
