İbrahim Kurt
Diyalektik etkileşim günümüzde, insanların sosyal ilişkilerinde temel sorumsuzluklar ve sorunlar üzerine birbirlerini ikna etmek ve ilişkileri sağlıklı şekilde yürütmek için kullanılan bir yöntem haline gelmiştir. Diyalektik kavramı dönemsel olarak değişmektedir Sokrat, Aristo, Marks ve Hegel diyalektiği olarak farklı dönemlerde farklı kavramlarda kullanılmıştır.
Bizim burada kullandığımız kavram ise Aristoteles’e göre, bir yöntem olarak diyalektiği bulan filozof, Zenon’da diyalektiktir. Kısaca saçmaya indirgeme şeklinde gerçekleşen akıl yürütme biçimidir. Bu tür diyalektiğin ilişkilerde bire bir kullanılması bile sağlıksız bir yöntemken bunu sorunlu ilişkileri düzeltmek için kullanmak daha kötü sonuçlar doğmasına sebep olmaktadır. Sosyal ve duygusal ilişkilerin farkında olarak veya olmayarak çıkar üzerine kurulması ve bunun sonucunda insanların sosyal olarak birbirlerine muhtaç olmaları, bu tarz diyalog yöntemlerinin ortaya çıkmasına sebep olmuştur. İnsanlar, iletişim teknolojisini bu kadar aktif kullanmalarına rağmen hala fiziksel sosyalleşme içgüdüsüne sahip olduklarını pandemi döneminde anladı. Yöntemler değişmiş olabilir ama diyaloglar devam etmektedir. Temelde ailede başlayan bu çıkar ilişkisi kişinin tüm hayatı boyunca bunu yapmasına ve buna maruz kalmasına sebep olmaktadır. Anne ve babanın çocuğunu okula gönderdiğinde kendisini geliştirmesi için değil de ekonomik bazda gelecek kaygısı üzerine düşünmesi ve eğitimi buna bir araç olarak görmesi bu sürecin başlangıç dönemidir. Okula gönderemeyenlerin çocuklarını meslek sahibi olmaları için bir yerlere çırak yapmaları arasında hiçbir fark yoktur; sadece yöntemler farklıdır.
Sorumluluk yüküyle hayatın ilk dönemlerinde karşılaşan insanlar, çocukluktan gelişim çağlarına ve yetişkinlik dönemlerine kadar bu yükle yaşamanın ağırlığı altında, süreklileşen sorumluluktan kurtulma arayışları üretmekte veya yükü kabullenip sonunda bulundukları durumdan kaçmakta ve sorumsuz bireyler haline gelmektedirler. Bu da hayata karşı gittikçe yılmaları, güçten düşenler için ise intihar demektir. Sosyal ilişkileri ciddi anlamda zedeleyen bu durum karşısında çaresiz kalan bireyler, yeni diyalog yöntemleri aramaktadırlar. Yöntemin Zenon diyalektiği şeklinde gelişmesinin sebebi bilinçli olarak bireylerin çıkar üzerine yetişmiş olmaları değildir; buna temelden mecbur bırakılmalarıdır. Daha tamamen insan içgüdüsünün hazzına yetişememiş bireyler toplumsal kalıplarda sıkışmıştır.
