Belirsizlik İlkesi

Belirsizliği kuantum fiziği dışında ele alırsak kendimizi insanlığın özünde bulabiliriz. Yeteri kadar olmasa da ederi kadar benimsemek benliğin yaratıcısına verdiğimiz değeri belirler aslında. Davranışlarımız özünü kaybediyorsa kırmızı çizgileri daha parlak göstermenin bir yolu var. İşte böyle başlar bilinçle tanışma hikayeleri. Çoğunlukla samimiyet, anlaşabilirlik ve içtenlik algıları bu etkileşimin nasıl başladığına, nasıl tanışıldığı merakına iter yani olayın başlangıcına.

Kendimizle nasıl tanışırız?

Kendimizi ilk tanıdığımızda sever miyiz?

İsteklilik

İsteklilik ibaresi bizi yeltendiğimiz şeylerde en çok destekleyen unsurdur. İçimizde uyuyan birçok istek uyanmayı bekler. Tetikleyici etken zihnimizdir. İkisinin uyuşumu kadar yol kat etme eğilimimiz artabilir. Yani kendimizi tanımak istersek ilk tanıdığımız halimizi sevmesek bile geliştirmeye ve değiştirmeye fırsat tanımış oluruz.

Kararsızlığa yüz vermeyince gitmiyor ama netlik öyle mi?

Kararsızlığı bir insan olarak düşünürsek görmezden gelmek en iyisi. Çünkü karar niteliğe ulaşmış bir fikir veyahut da düşünce kararsızlığa galip gelmiş bir şekilde olgunluğuna kavuşur. Belirsizliğin belirdiği an onun her zaman yanında olan kararsızlık destek unsuru olarak kendine pay edinir. Bunu ön görmek, sezmek netliğin hoşuna gider ve insanı keskin aynı zamanda kendini kabullenmesini sağlayacak kararlara iter yani bireyliğe. Belirsizliğin hayatımızdaki yerini görerek onun ne kadar yer kaplayabileceğini belirlemek bizim elimizde. Unutmayalım ki zihnimizde kararları biz veririz.