Irmak Kırel
Herkese merhaba sevgili EAO MAG okuyucuları. Sizlerle birlikte çok bilinmeyen şarkılardan oluşan listemi paylaşmak istedim. Her zaman şarkıların popülerliği, tık sayısı ve buna benzer ölçütler konuşulur. Ama asıl önemli olan şarkıların ne hissettirdiğidir. Neticede sözler de melodiler de hislerden çıkar öyle değil mi?
Listemizin ilk ismi Can Baydar’ın teklisi “Yine”. Her dinlediğimde bana üstü açık eski bir arabayla, yanımda en sevdiklerimle uzun fakat güzel bir yola çıkmışız hissi veriyor. Burada kendi kendime klip çektim fakat şarkıyı dinleyince kendinizi klipte gibi hissedeceksiniz zaten… Yeri gelmişken söyleyeyim Can Baydar- Ateş’i de dinlemenizi tavsiye ederim. Umarım beğenirsiniz.
Sıradaki şarkı Journers grubundan geliyor. İstiyorum Elbet, o hep varmak istediğimiz yere giderken dinlediklerimizden. Hani derler ya bazen önemli olan varmak değildir yolculuktur diye… Yolculuk ne kadar güzelse gittiğin yer de o kadar güzeldir. Veya yolculuğu güzel hale getirmek varmaktan önemlidir. Yani en azından ben bunlara inanıyorum.
Güntaç Özdemir ve Kamufle düeti olan “Dünyanın Son Günü” pandeminin en ağır döneminde hayatımıza giren ve dipteyiz daha ne kadar batabiliriz diye sorgulatan bir şarkı. Aynı zamanda da dibe batan hayatın küllerinden doğmaktan başka şansının olmadığını da hatırlatıyor. Unutmamak lazım ki kıyametler kopsa da evren bizi yaksa da biz varız, izlerimiz hep var. İnanın evrende her son bir başlangıç..
Kafalar karışmış, çelmeler takılmış belki düşülmüş. Kafada bin türlü ses, kalpte hep bir nefes. Hangisi gerçek ses? Hangisini dinlemeli? Soft Analog’un “Bombalar” parçası tam da böyle bir şarkı. Tüm karmaşanın ortasında bazen öyle duymayız ki kendimizi, sanki her yere bombalar atılmış etraf sis içinde kalmış gibi. Görmeye çalışırken buluruz kendimizi, gerçeği. Gerçeğin ve gerçekliğin yolunda dinlenir diyelim..
Özellikle akustik versiyonu ile benim kalbimi kazanan bu şarkı, uzun bir gece yolculuğunda kafamı cama yaslamışken ve kafamda düşünceler gezinirken kulağımda oluyor. “Her şey saçma, herkes saçma. Artık takma.” Sanki bir simülasyonun içerisindeyiz de birileri bizi bir takım tuşlarla kontrol ediyor gibi hissediyorsanız dinleyin. Sanki kafamızdaki isyanları alıp şarkı yapmışlar gibi..
Hani olur ya hayatınızdan insanları temizlersiniz ve yeni bir sayfa açarsınız bildiniz mi o hissi? Kuş gibi hafif hissetmişsinizdir, yeni sayfanıza “geri kalanlarla” devam edersiniz. Çünkü geride kalanlar hep sağlam olanlardır. En yıkıcı depremler en büyük hortumlar yıkamaz geride kalanları. Ve unutmayın geri kalanlar, geride kalmaz. Onlar geçmişi tamamen temizleyip geleceğe en sağlam adımı atarlar. İlerden gidenler ise geleceğe gittiğini zannedip geçmişin de gerisine düşerler.. Kalelio’dan “Geri Kalanlarla” dinlerken bu paragrafımı umarım tekrar okursunuz..
Efendim listenin sonuna Lila’yı bıraktım. İsyan dedik, yeni sayfa dedik, dünyanın son günü dedik, gidilen yollar dedik.. Gelelim aşk denen o merete. E nasıl olsa konu dönüp dolaşıp buraya gelmiyor mu? İşte aşk böyle bir şey geri kalan her durum ve duygu geride kalır ve kalp sadece bu duyguyla dolar. Hani sonunun nasıl olacağını bilerek gidersiniz, bir kere yoldan sapmışsınızdır. Yanlış yolda olmanıza rağmen yol size çok güzeldir falanlar filanlar. İşte bu şarkı o yanlış yolda mutlaka kulağınızda olacaktır..
Umarım bu listeyi dinleyenler çok seviyordur, dinlememiş olanların da seveceğine eminim. Şarkılar anılardır, şarkılar hayatları anlatır. Yollar gidildikçe güzelleşir ya hani, şarkılar da paylaştıkça güzelleşir..
Hep sevgi, çok sevgi..
