Haiku

Kökeni 16. yüzyıla ve Japonya’ya dayanan, Haiku adında herkesin anlayabileceği ve sevebileceği bir şiir türü var.

Bu tarzda yazılan şiirler dünya üzerindeki en kısa şiir türü olarak kabul ediliyor. Genelde bu türde çıkan eserler sadece üç dizeden oluşuyor ve sanki yazılan her şey bir şekilde anın içinde olup bitiyormuş gibi ilginç bir hissiyat uyandırıyor. E haliyle bizim kendi edebiyatımızda da bu konu üzerine örnekler var. Ve unutmadan söylemek gerek; ne demek istediğini tam olarak vermeli bir Haiku .

Örnek vermek gerekirse;

“ rüzgarsız günde/ kendisi isteyerek/ düşüyor yaprak” 

Başta fazlasıyla anlamsız gibi geliyor cümleler ama sonra yaprağın ağaçtan süzülerek düşüşünü görür gibi oluyoruz zihnimizde. Ardından o bir kaç sözcük bize durmadan esen rüzgarı ve arkasındaki güzel manzarayı anımsatıyor. Kısacası, az sözcükle çok duygu uyandırabilmek diyebiliriz aslında bu işe. Haikuların genel ve belki de tek olayı budur. 

Bir örneğe daha bakalım;

“uçuşup duruyor kelebek/ akşam oldu/ vaktim az.”

Sözcüklerin o karmaşık güzel dünyasını hep ilgi çekici buldum. “yalnız bile değilim” dizesini yazmış bir Edip Cansever ya da “Mutluluk nasıl dayanıksız!” diyen bir Cemal Süreya, nasıl sevilmez ki?