Bahadır Koşapınar
Çağdaş Amerikan edebiyatının en büyük isimlerinden biri olan Adrian Tomine’nin “Killing and Dying” isimli grafik romanın uyarlaması olan “Paris, 13. Bölge” çok da yabancı olmadığımız bir yönetmen, Jacques Audiard tarafından yönetildi ve Portrait of a Lady on Fire’dan tanıdığımız Céline Sciamma tarafından senaryosu beyazperdeye uyarlandı ve yine aynı filmden tanıdığımız Noémie Merlant’ı Paris, 13. Bölge’de görüyoruz.
Bu film hakkında öncelikle söylemek istediğim tek bir şey var. Eğer frankofon iseniz, bu film tam size göre! Film tüm özellikleriyle, sinematografisiyle, hikayesiyle tam anlamıyla bir Fransız filmi.
Jacques Adriad bu filmde, “Romantizmin başkenti Paris’te” aşkı, cinselliği ve, arkadaşlığı gayet iyi bir biçimde sentezlese de romantizmi tamamen cinselliğe indirgiyor. Adriad aynı zamanda modern “dating” kültürünü, acıları ve neşesiyle beyazperdeye işliyor. Fakat filmin en büyük eksikliği, doğallığın olmaması.
Bu doğallığın eksik olmasının ana sebeplerinden birisi de aslında olay örgüsünün kopuk ilerlemesi ve karakter yazımında risk alınmaması. Hayatın monotonluğunu anlatmaya çalışırken, karakterleri de bir o kadar monoton bir o kadar donuk yazılmış. Sinematografinin iyi olması ve B/W sunumun estetikliği filmi izlenebilir kılıyor. Uyarmam gerek ki ne kadar izlenebilir olsa da filmi izlerken karakterlere karşı hissizleşiyorsunuz.
