Kimdir bu yalnızlar?
NEDEN BU KADAR YALNIZLAR VE KİM BU YALNIZLAR ?
Çünkü yalnız hissetmemek için sürekli başkalarıyla birlikte olmak arzusu bence çok talihsiz bir gösterge. Bu açıdan bakınca yalnızlığın düşünülenin tam aksine iyi bir şey olduğu kendi kendimizle randevulaşmanın kötü bir şey olmayacağını, zaman zaman değil her zaman kendimize zaman ayırmamız gerektiğini anlatmayan gösteren bir kaç sözü Tarkovski’nin.
- Mutluluktur (Kafka)
- Sevmektir. (Virginia Woolf)
- Farklıysan yalnızlığa mahkumsun. (Huxley)
- Başkalarıdır. (Marquez)
- Özgürlüktür . (Schopenhauer)
- Ve tabiki Dostoyevski “her şeyin farkında olmaktır.” demiş, milli yazarlarımızdan Özdemir Asaf’da “Müziğin bile seni dinlemesidir.” demiştir…
Aslında bunlar hepsinin özü yalnızlık kavramının karmakarışıklığının tıpkı diğer tüm kavramlar gibi olmamasıdır. Yalnızlık, yalnız olmadığın halde içinde bulunmayı istediğin nefretin aksine çok sevdiğin bir durumsa tercihse özgürlüktür. Ve eğer öyleyse kendinle baş başa olmak/olabilmektir…
Eğer bir zorunluluksa bilakis kötüdür. Bence bütün bunlardan sonra yalnızlık hem güçlülük hem zayıflıktır zahir….
kalemine saglik. cok guzel ifade etmissin…
Eline sağlık çok güzel bir dille ifade etmissin